Een jonge vrouw, gewapend met een scherpe tong en een telefoon in de hand, stapte middenin het protestgeweld van Extinction Rebellion om wat vragen te stellen waar de gemiddelde kantoortijger niet omheen zou draaien. In plaats van een microfoon had ze lef. Want wanneer demonstranten het verkeer naar Den Haag blokkeren, doen ze dat doorgaans niet voor een vriendelijk babbeltje. Toch was daar een TikTok-video die als een lopend vuurtje viral ging, waarin ze ogenschijnlijk onverschrokken vroeg: “Ga je ook nog werken vandaag?” Een simpele zin, maar eentje die een hele hoop losmaakte.
De beelden, gefilmd langs de bezette snelweg, tonen activisten zittend op het asfalt alsof ze een picknick aan het voorbereiden waren. Sommigen met spandoeken, anderen met een bijna religieuze blik gericht op hun doel: de wereld redden. De sfeer was grimmig én absurd tegelijk. En dat terwijl de politie, gewapend met een zachte hand en nog zachtere stem, de betogers bijna vriendelijk van de weg begeleidde alsof het om een schoolreisje ging dat nét te lang was blijven plakken.
Extinction Rebellion is inmiddels geen onbekende naam meer in het Nederlandse straatbeeld. Waar vroeger protesten sporadisch en verrassend waren, lijken ze nu onderdeel van de zaterdagmiddag geworden. Hun doel is duidelijk: aandacht eisen voor de klimaatcrisis. Maar of het platleggen van Den Haag de juiste snaar raakt, blijft voor velen de vraag. Voor een jonge generatie die vrijheid én doorstroming op prijs stelt, voelt dit als een vorm van activisme die vooral irriteert.
Toch valt het niet te ontkennen: de beweging heeft succes geboekt met haar strategie. Iedere blokkade haalt het nieuws. Iedere aanhouding, ieder spandoek met ‘Er is geen planeet B’, het wordt massaal gedeeld. Ook deze keer zat de ANWB met de handen in het haar en stonden automobilisten urenlang vast tussen beton en idealisme. De hoofdstad stond stil, zowel letterlijk als figuurlijk.
De TikTokster in kwestie, die zich moeiteloos mengde in het activistengeweld, wist echter iets te doen wat weinig media voor elkaar krijgen: ze prikte door het theater heen. Geen debat, geen betutteling, gewoon recht voor z’n raap. Het leverde haar een stortvloed aan likes én haatreacties op. Sommigen noemden haar moedig, anderen dom. Maar onopgemerkt bleef het zeker niet. De ironie was dat de demonstranten zelf nauwelijks wisten wat ze haar moesten antwoorden.
De politie had het zichtbaar moeilijk met de situatie. In plaats van harde charges of agressieve arrestaties werd gekozen voor een haast therapeutische aanpak. Eén voor één werden de betogers opgetild en naar de zijkant gebracht, vaak met een kalm hoofdknikje erbij. Het was bijna aandoenlijk, ware het niet dat achter hen ambulances, ov-bussen en forenzen vaststonden in een chaos van goede bedoelingen.
De vraag is: werkt dit soort protest? Voor veel omstanders voelde het als een toneelstuk zonder duidelijke boodschap. De TikTok-video maakte pijnlijk duidelijk hoe ver de gemiddelde Nederlander afstaat van het activistische gedachtegoed. Zeker voor een generatie die leeft van snelheid, efficiëntie en duidelijkheid, voelt deze aanpak als een gedateerde vorm van rebellie.
Extinction Rebellion lijkt echter niet van plan te stoppen. Met iedere actie groeit hun bereik en met iedere viral video raken ze méér mensen – al is het soms uit woede in plaats van begrip. Misschien is dat precies de bedoeling: frictie veroorzaken, ongemak oproepen. Want ongemak is de brandstof van verandering, zo redeneren ze. Alleen vergeten ze soms dat ook irritatie zich kan opstapelen als een vulkaan onder druk.
Waar het allemaal naartoe leidt, is onzeker. De komende jaren zullen bepalend zijn voor zowel de toekomst van het klimaat als die van dit soort activisme. Eén ding is wél duidelijk: het tijdperk waarin je anoniem op de weg kon gaan zitten is voorbij. De lens van TikTok ziet alles, vraagt alles, en oordeelt snel. En of je nu voor of tegen de boodschap bent, je komt niet meer weg met stilte.
De dame die haar vragen stelde tussen de spandoeken en regenjassen door, deed uiteindelijk meer dan alleen provoceren. Ze hield ons een spiegel voor. Eentje waarin we onszelf terugzien: twijfelend, ongeduldig, maar stiekem ook een beetje jaloers op zoveel overtuiging. Want wie durft er tegenwoordig nog zó ergens voor te staan dat je ervoor op het asfalt gaat liggen?
Kijk hieronder:
@sherellmartini De beroepsdemonstranten van vandaag!
