Mannen, wat doe je als je de snelste Formule 1-coureur ter wereld bent en een weekendje vrij hebt? Dan sla je een glamoureus filmpremièrefeest in New York over en trek je je helm weer aan. Juist, dat is precies wat Max Verstappen – pardon, Franz Hermann – deed. Terwijl Hollywoodsterren de rode loper betraden voor de aankomende F1-film, stond de drievoudig wereldkampioen gewoon weer op het asfalt van Spa-Francorchamps. Geen poespas. Geen flitslicht. Alleen pure snelheid.
Onder zijn welbekende alias “Franz Hermann” dook hij op tijdens een exclusieve trackday, waar hij in een Aston Martin GT3 de snelste rondetijd van de dag neerzette. Voor de kenners: ja, dat is dezelfde baan waar binnenkort weer een officiële Grand Prix wordt verreden. Geen toeval dus, eerder een strategisch opwarmertje in racepak. Max weet als geen ander dat je geen tienden wint op zondag, maar op doordeweekse dagen met zweet en rubber.
Opvallend genoeg koos hij ditmaal niet voor zijn Ferrari 296 GT3, die hij eerder nog temde op de Nürburgring. De Aston Martin GT3 gaf hem deze keer die o zo brute combinatie van rauwe power en speelse wegligging. Een keuze die bij kenners doet vermoeden dat Verstappen zijn voorkeuren aan het verkennen is voor toekomstige GT-wedstrijden, mocht hij ooit buiten de Formule 1 willen knallen.
De timing is eveneens interessant. Spa is niet zomaar een circuit, het is een klassieker onder de klassiekers. Met het wereldkampioenschap in volle gang is het logisch dat Verstappen zijn vaardigheden daar verfijnt. Door de beroemde Eau Rouge te knallen of de La Source-haarspeldbocht scherp te nemen, krijgt hij net die extra millimeter precisie die het verschil maakt. Iedere meter ervaring telt.
En laten we eerlijk zijn, mannen: er is iets machtigs aan een coureur die zelfs in zijn vrije tijd het asfalt opzoekt. Geen cocktails, geen interviews, gewoon pure passie. Zo iemand is geen marketingproduct, maar een rasechte racer. Terwijl de filmindustrie een show maakt van de sport, laat Verstappen de sport zelf schitteren door te doen wat hij het beste kan: absurd hard gaan.
Zijn verschijning als Franz Hermann blijft een briljante knipoog naar wie goed oplet. Geen officiële bevestiging, geen persbericht, alleen de kenners weten het. En dat maakt het des te vetter. Het is precies dat mysterie, die ongrijpbaarheid, die Verstappen extra allure geeft. Hij is én menselijk én onaantastbaar tegelijk. Een soort F1-ninja met de grip van een legende.
Wat deze actie nóg interessanter maakt, is het contrast met de rest van de paddock. Waar andere coureurs zich voorbereiden met simulators of mentale rustdagen, scheurt Verstappen liever met 500 pk over een spekglad circuit. Het verschil tussen goed en geniaal zit ‘m soms in dit soort details. Hij weet als geen ander: de snelste weg naar de winst loopt zelden via comfort.
En of het nou regent of droog is, of er nu toeschouwers zijn of niet, Verstappen blijft zich inzetten om zijn niveau onnavolgbaar hoog te houden. Het typeert hem: geen moment laten liggen. Terwijl anderen kiezen voor spotlights, kiest Max voor pure concentratie, voor focus, voor snelheid. Dat maakt hem niet alleen de kampioen van nu, maar misschien wel de grootste ooit.
Dus mannen, als je weer eens iemand hoort praten over rode lopers, glitterjassen of premières, onthoud dan: de echte show speelde zich die dag af op Spa-Francorchamps. En de hoofdrol? Die werd vertolkt door een coureur in een helmgemonteerde stilte, razendsnel en naamloos. Maar wij weten beter.
Kijk hier:
