Zodra je denkt dat je alle verkeerssituaties inmiddels wel hebt meegemaakt, flikt de realiteit het weer om je te verbazen. Utrecht, stad van studenten, grachten en chaos op twee wielen. Daar vond onlangs een tafereel plaats dat zó bizar is dat je het nauwelijks kunt verzinnen. Een ontmoeting tussen een eigenwijze vrouw op de verkeerde weghelft en een onverstoorbare fatbike-rijder die dacht dat verkeersregels een suggestie zijn. Wat volgt is een verhaal dat leest als een scène uit een tragikomische sketch, maar in werkelijkheid gewoon plaatsvond op een doordeweekse dag in het hart van Nederland.
In de vroege ochtend, net toen de stad wakker werd met het zachte geratel van kettingen en het geruis van banden over nat asfalt, reed een man op een fatbike met een indrukwekkende snelheid een Utrechts fietspad op. Alleen, hij deed dit vanuit de verkeerde richting. Tegelijkertijd, alsof het universum een grap wilde uithalen, kwam een jonge vrouw hem tegemoet, eveneens op het fietspad, maar dan aan de verkeerde kant van de rijrichting. Ze keken elkaar aan, elk overtuigd van hun gelijk, niemand wijzend of remmend, alleen een korte, stellige blik: “ik ga echt niet aan de kant.”
Alsof het een slechte choreografie was uit een toneelstuk over verkeersfrustratie, raakten de twee fietsers elkaar frontaal. Geen heftige crash, geen rondvliegende spaakwielen, maar wel precies genoeg botsing om elkaar stevig te raken en de adrenaline te laten gieren. De fatbike-man riep nog “hallo! hallo!”, alsof hij daarmee de zwaartekracht kon terugdraaien. Tevergeefs. Zijn stem vervloog in de lucht net als het gezond verstand op dat moment. De vrouw stapte niet af. De man trapte gewoon weer door. Beiden vervolgden hun weg alsof ze elkaar nooit hadden geraakt.
Wat deze situatie zo schrijnend maakt, is de absurde normaliteit ervan. Het gebeurt vaker dan je denkt: mensen die bewust regels negeren, wetende dat ze fout zitten, maar te trots zijn om het toe te geven. Het klinkt als iets kleins, maar dit gedrag tekent een groter probleem in stedelijke mobiliteit. Vooral in steden als Utrecht, waar de balans tussen traditionele fietsers en moderne tweewielers zoals fatbikes wankel is geworden. De snelheid, het gewicht en de kracht van fatbikes maken ze eigenlijk ongeschikt voor drukke fietspaden, zeker als bestuurders zich niet gedragen.
Het incident maakt deel uit van een zorgwekkende trend: het toenemende aantal kleine aanrijdingen tussen gewone fietsers en fatbike-gebruikers in stedelijke gebieden. Uit recent onderzoek blijkt dat het aantal verkeersincidenten met fatbikes in Nederland met 23 procent is gestegen in het afgelopen jaar. Dat is geen toeval. Veel bestuurders, vaak jongeren, onderschatten de impact van snelheid en de beperkte wendbaarheid van deze elektrische voertuigen. Combineer dat met drukke paden, eigenwijs gedrag en een gebrek aan handhaving, en het is wachten op nog meer ongelukken.
Dat brengt ons bij het grotere plaatje. Fatbikes zijn razend populair onder jongeren, vooral vanwege het stoere uiterlijk en de hoge snelheid. Ze zijn relatief goedkoop en elektrisch aangedreven, wat ze ideaal maakt voor dagelijks gebruik. Maar de wetgeving rondom dit type voertuig is allesbehalve sluitend. In veel gevallen rijden jongeren zonder helm, zonder verzekering en zonder te beseffen dat ze met 25 km/u op een onvoorspelbaar pad rijden tussen studenten, schoolgaande kinderen en bejaarden op driewielers.
De vrouw uit dit verhaal zal die dag waarschijnlijk haar schouders hebben opgehaald. De man op de fatbike zal thuis zijn gekomen zonder een kras, maar mogelijk met een verhaal dat hij zijn vrienden met een halve glimlach heeft verteld. Toch zijn het dit soort momenten die een stad minder veilig maken. Niet door het incident zelf, maar door de ongeschreven afspraak dat niemand zich nog echt druk maakt om zo’n botsing. De sociale norm verschuift langzaam: van ‘veilig en voorzichtig’ naar ‘snel en ongehinderd.’
Wat kunnen we dan doen? In de eerste plaats is er dringend behoefte aan duidelijke regels voor elektrische voertuigen zoals fatbikes. Denk aan verplichte verlichting, verzekering, en zelfs snelheidsbeperkingen in de binnenstad. Daarnaast moet er veel meer bewustwording komen bij jongeren: snelheid is geen speeltje. En het negeren van verkeersregels onder het mom van ‘even snel doortrappen’ is simpelweg gevaarlijk. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor die vrouw die in een oogwenk tegen je stuur botst, omdat jullie allebei dachten: “ik heb voorrang.”
Tot slot is het een kwestie van mentaliteit. We leven in een tijd waarin haast, individualisme en eigen gelijk steeds belangrijker lijken dan samenleven in de openbare ruimte. De straat is geen circuit. Een fietspad is geen persoonlijke snelweg. Verantwoordelijkheid begint bij jou. Dus de volgende keer dat je denkt: “ik ben er zo langs,” neem dan toch maar even gas terug. Want wie weet komt er net zo’n eigenwijze fietser aan vanaf de verkeerde kant.
Kijk hier:
@endoor.tv To all the angry people, I’m sorry?Cycling in Utrecht is so fun they say? #fixedgear #alleycat #bikelife ? origineel geluid – Endoor.tv
