Niets is frustrerender dan iemand die de autoriteit opzettelijk negeert. Zeker niet wanneer het gaat om een situatie waarbij agenten bezig zijn met een belangrijk onderzoek. Een jonge man dacht daar recent anders over en kwam bedrogen uit. In een video die inmiddels viraal gaat, is te zien hoe hij in een discussie belandt met een agent die duidelijk geen zin heeft in getreuzel of discussie. De jongeman staat op een plek waar hij simpelweg niet mag zijn. Toch weigert hij te vertrekken wanneer hem dat wordt gevraagd. De gevolgen laten niet lang op zich wachten.
De politieagent in kwestie besluit het over een andere boeg te gooien. Hij pakt de jongen bij zijn keel en zet hem kordaat opzij. Geen discussie, geen theater. Gewoon optreden. En hoewel sommigen dat misschien als buitenproportioneel kunnen beschouwen, vinden veel kijkers dat dit juist het soort optreden is dat respect afdwingt. De reacties onder de beelden liegen er dan ook niet om. Veel mensen vinden het juist verfrissend om te zien dat een agent niet met zich laat sollen.
Wat vooral opvalt is dat de toon van het publiek duidelijk kant kiest voor de agent. Reacties als “Goed politie, zo moeten ze allemaal zijn” en “Als je niet luistert, moet je voelen” laten weinig aan de verbeelding over. Blijkbaar groeit de irritatie bij een groot deel van de bevolking over het gebrek aan respect voor gezag. En die onvrede lijkt steeds vaker te botsen met jongeren die menen onaantastbaar te zijn zolang ze een camera op zich gericht hebben.
Er speelt echter ook een dieper liggende frustratie mee. We leven in een tijd waarin autoriteit steeds vaker wordt uitgedaagd. Regels gelden zogenaamd alleen voor anderen. En als een agent daar dan eindelijk eens een punt van maakt, wordt hij vaak onterecht als agressief bestempeld. Deze keer lijkt de publieke opinie echter de andere kant op te hellen. Dat zegt veel over de omslag die momenteel gaande is in hoe wij naar gezag kijken.
Het gedrag van de jongeman in deze situatie is illustratief voor een bredere trend. Jongeren die denken dat een mondige houding automatisch betekent dat je alles mag zeggen en doen, zelfs wanneer je in de weg staat bij een serieus politieonderzoek. Het is de houding van “ik doe wat ik wil en niemand die mij wat maakt”. Maar wanneer die houding botst met iemand die wél daadkracht toont, is het ineens huilen met de pet op. Dan is het ineens ‘te hard’.
Toch is het goed dat deze beelden bestaan. Ze houden ons een spiegel voor. Want stel je eens voor dat agenten helemaal niets meer zouden mogen. Geen stemverheffing, geen fysieke actie, alleen maar afwachten tot iemand eindelijk besluit vrijwillig mee te werken. Dan verliezen we het gezag volledig. En dat maakt het werk van handhavers praktisch onmogelijk. Wie de orde wil bewaren, moet ook kunnen optreden wanneer dat nodig is.
De reacties onder de video geven een glashelder signaal af. De meerderheid steunt deze manier van optreden. En dat is misschien ook wel logisch. Want hoewel we in Nederland houden van nuance en overleg, zijn er momenten waarop een duidelijke grens nodig is. Zeker wanneer iemand opzettelijk die grens blijft overschrijden. Dan moet er iemand zijn die durft in te grijpen. Iemand zoals deze agent.
Het is verleidelijk om te zeggen dat de jongeman ‘ook maar gewoon een fout maakt’. Maar fouten hebben consequenties. En als we die consequenties blijven verzachten of verdoezelen, kweken we een generatie die denkt dat alles onder ‘meningsuiting’ valt. Terwijl gezag niet iets is om over te debatteren als een agent bezig is met zijn werk. Dan geldt er maar één regel: meewerken.
Er zal ongetwijfeld discussie blijven over de grens tussen gepast en buitensporig optreden. Maar deze situatie toont iets essentieels: de agent greep pas in toen het echt nodig was. Geen uitlokking, geen onnodig machtsvertoon. Alleen een duidelijke reactie op iemand die bewust het gezag tartte. En dat verdient niet alleen begrip, maar ook erkenning. Want zonder dat soort agenten, worden regels slechts suggesties.
We moeten ons afvragen welk signaal we willen afgeven aan mensen die dagelijks hun leven riskeren om onze veiligheid te waarborgen. Als we blijven schipperen over wat wel en niet mag als het op gezag aankomt, ondermijnen we de fundamenten van onze samenleving. Daarom is het belangrijk dat we juist nu, wanneer de roep om zachte handhaving luider klinkt dan ooit, de mannen en vrouwen die hun rug recht houden blijven steunen.
De jongeman in kwestie zal deze dag niet snel vergeten. En terecht. Want als je bewust regels negeert, moet je niet verbaasd zijn als iemand op een bepaald moment zegt: tot hier en niet verder. Dat is geen agressie. Dat is noodzakelijk gezag in actie. En dat verdient, zeker in deze tijd, een applaus in plaats van kritiek.
Kijk hieronder:
