Dit bizarre bedrag ben je kwijt voor een kluisje bij ADE-feestje van Into The Woods

Into The Woods. Het klinkt als een sprookje, maar wie dit jaar het festival bezocht, merkte dat de magie aardig wat kostte. Waar het ooit een paradijs was voor vrije geesten en creatieve zielen, lijkt het nu langzaam te veranderen in een financieel doolhof met beats op de achtergrond.

Een ticket van tachtig euro is tegenwoordig standaard. Maar de echte verrassing komt pas bij aankomst. De regen valt met bakken uit de lucht, dus zonder jas kom je niet weg. Die jas moet ergens blijven — en dat “ergens” kost je tweeëntwintig euro. Voor een kluisje. Een klein metalen hokje dat zijn gewicht in goud waard lijkt.

Daar begint het feest dus: niet met een baslijn, maar met het tikken van je pinpas. En zodra je de dansvloer bereikt, begint het pas echt. Dorst? Dan begint de rekensom. Tien munten kosten negenendertig euro vijftig, wat betekent dat één munt bijna vier euro waard is.

Een blikje Stelz of een vergelijkbaar drankje kost tweeënhalve munt. Reken even mee: bijna tien euro voor één blikje. Geen champagne, geen cocktail, gewoon een lauw blikje dat je op het terras bij de supermarkt voor een fractie van de prijs kunt krijgen. Toch zie je ze overal — want ja, wat moet je anders?

Toch blijft Into The Woods een van de mooiste festivals van Nederland. De setting, diep verscholen tussen de bomen, zorgt nog steeds voor die unieke mix van mystiek en chaos. Overal dansen mensen in de regen, omringd door lichtkunst, rookmachines en dampende foodtrucks.

De organisatie weet hoe ze een beleving moeten neerzetten. Elke stage voelt als een ontdekkingsreis; van elektronische tempels tot verborgen podia in het bos. Maar terwijl de visuals en lichtshows grensverleggend zijn, voelt de prijsstructuur juist als een grens die steeds verder opschuift.

Het contrast is groot. Waar Into The Woods ooit begon als een alternatief, kleinschalig festival met een bijna spirituele sfeer, lijkt het nu meer op een premium pretpark voor volwassenen met een goed gevulde portemonnee. De spontaniteit, ooit de ziel van het feest, dreigt te verdwijnen achter betaalmuren en pinterminals.

Op sociale media klagen bezoekers massaal over de prijzen. “€22 voor een kluisje is absurd,” klinkt het. “Je betaalt meer voor je drankje dan voor je avondeten.” Toch komen ze elk jaar terug. Misschien uit gewoonte, misschien uit hoop dat het weer wordt zoals vroeger.

En dat is precies de kracht van Into The Woods. Ondanks alles blijft het iets magisch houden. De muziek klinkt beter tussen de bomen, de menigte voelt vrijer, en de nacht lijkt langer te duren dan elders. Het is alsof het bos een eigen ritme heeft, een dat de frustratie over de prijzen tijdelijk laat verdwijnen.

Toch wringt het. Festivals zouden plekken moeten zijn waar je ontsnapt aan de wereld van getallen, niet waar je constant aan het rekenen bent. Waar beleving vooropstaat, niet marge. En hoe spectaculair het decor ook is, de ziel van Into The Woods lijkt stukje bij beetje te worden uitgekleed.

Want als bezoekers meer praten over wat een kluisje kost dan over de dj-set die ze hoorden, zegt dat iets over de prioriteiten. Muziek mag nooit ondergeschikt worden aan marketing. De vibe hoort centraal te staan, niet de winst.

De ironie is dat Into The Woods altijd werd geprezen om zijn authenticiteit. Geen commercieel circus, geen overdaad aan sponsordeals, maar puur natuur en creativiteit. Dat beeld brokkelt langzaam af. De magie is er nog, maar ze vraagt tegenwoordig om een flinke investering.

Misschien is dit de nieuwe realiteit van festivals in Nederland. Alles is duurder geworden — van beveiliging tot productiekosten — en dat voel je als bezoeker direct in je portemonnee. Toch voelt het wrang dat juist de vrijheid waarvoor mensen komen, steeds duurder wordt verkocht.

Into The Woods blijft echter onweerstaanbaar. De geur van nat gras, het licht dat door de bomen breekt, de onverwachte ontmoetingen tussen vreemden — dat is wat mensen trekt. Maar achter dat sprookje schuilt een harde waarheid: de betovering heeft een prijskaartje gekregen.

Volgend jaar zal het ongetwijfeld weer uitverkopen. Mensen vergeten snel, en de behoefte aan ontsnapping is sterker dan de herinnering aan dure muntjes. Toch zou het mooi zijn als Into The Woods zijn oorspronkelijke ziel herontdekt: de plek waar muziek, natuur en vrijheid samenkwamen zonder financiële drempels.

Want als iets het festival ooit bijzonder maakte, was het dat gevoel van loslaten — niet van aftikken. En zolang er nog mensen zijn die dansen in de regen, met modder op hun schoenen en een glimlach op hun gezicht, is er hoop dat de magie niet helemaal verdwijnt.

Bekijk de prijzen hieronder:

Kijk hier de beelden:

@isabeldebruin_

? origineel geluid – Isabel