De voorbereiding op een internationale topontmoeting klinkt als iets uit een spionagefilm, maar in juni wordt het realiteit in Nederland. De NAVO-top in Den Haag belooft niet alleen een geopolitiek spektakel te worden, maar ook een financiële klapper van jewelste.
Waar eerder een budget van 95 miljoen euro werd ingeschat, is dit inmiddels bijna verdubbeld naar een duizelingwekkende 183 miljoen euro. De stijging zit grotendeels in de beveiliging, die volgens insiders fors complexer is dan gedacht.
Dat prijskaartje komt niet uit de lucht vallen. Meer dan dertig wereldleiders, duizenden journalisten en delegatieleden trekken naar onze politieke hoofdstad. Zo’n bijeenkomst trekt logischerwijs ook cybercriminelen, spionagediensten en andere risico’s aan als een magneet.
De impact is voelbaar door het hele land. Wegen worden tijdelijk afgesloten, grote evenementen worden aangepast of volledig geschrapt. Zelfs luchtverkeer kan tijdelijk worden omgeleid. De NAVO-top drukt zijn stempel op het dagelijkse leven.
De kostenverhoging staat haarscherp benoemd in de voorjaarsnota van het kabinet. Opvallend is dat de stijging niet één ministerie treft, maar breed wordt gedragen. Justitie en Veiligheid hoest het grootste bedrag op: 81 miljoen euro.
Ook het ministerie van Buitenlandse Zaken legt 53 miljoen op tafel, Defensie volgt met 42 miljoen en Infrastructuur en Waterstaat draagt 6 miljoen bij. Allemaal voor twee dagen wereldpolitiek onder zware bewaking. En nog is niet zeker of dit het eindbedrag wordt.
Wat de beveiliging zo duur maakt? In tegenstelling tot wat je zou verwachten, wordt er geen gebruik gemaakt van moderne wifi. Om risico’s op hacking uit te sluiten, wordt er maar liefst 30.000 meter bekabeling gelegd voor een compleet eigen netwerk.
Het gebied rond het congres wordt volledig afgesloten met kilometers aan hekwerk. Alleen al de menselijke inzet is ongekend: 27.000 politieagenten, 10.000 militairen, waaronder 5.000 marechaussees, staan paraat om ieder risico uit te sluiten.
De NAVO-top heeft iets weg van een militaire operatie op zichzelf. Denk aan sluipschutters op daken, drones in de lucht, en detectiepoorten op elke straathoek. Voor liefhebbers van tactiek en strategie is het bijna fascinerend.
Maar wie betaalt dat alles? Juist. Jij als belastingbetaler. Want hoewel het budget uit meerdere potjes komt, is het in essentie publiek geld dat wordt aangewend om de bijeenkomst veilig en ordentelijk te laten verlopen.
Het roept vragen op over prioriteiten. Is het gerechtvaardigd om zoveel geld te investeren in een bijeenkomst die grotendeels achter gesloten deuren plaatsvindt? Of is het simpelweg de prijs van internationale diplomatie in een gespannen wereld?
Wat meespeelt: de dreiging van cyberaanvallen, onvoorspelbare protesten, en geopolitieke spanningen vragen om een bijna paranoïde niveau van paraatheid. Zeker nu de wereldorde op scherp staat door conflicten in Oekraïne, het Midden-Oosten en Zuid-China.
Het is dan ook geen verrassing dat de NAVO dit soort toppen beschouwt als cruciale momenten voor overleg. Waar je het als buitenstaander ziet als een parade van zwarte bolides en handenschuddende mannen in pakken, vinden er strategische besluiten plaats.
Toch blijft de vraag of 183 miljoen euro – en mogelijk meer – in verhouding staat tot de waarde van zo’n top. Zeker in een tijd waarin burgers geconfronteerd worden met koopkrachtverlies, woningnood en stijgende energiekosten.
Als extra wrange noot: de eindafrekening is pas in juni of juli bekend. Oftewel: pas ná de top zelf weten we wat het écht gekost heeft. Die onzekerheid maakt het lastig voor burgers om zich goed geïnformeerd te voelen over deze uitgave.
Wat wel vaststaat: Nederland wil laten zien dat het een betrouwbare NAVO-partner is. En die status komt niet goedkoop. In een wereld waarin symboliek soms net zo belangrijk is als daadkracht, moet alles kloppen. Tot aan het hekwerk en de netwerkkabels aan toe.
Misschien is dat uiteindelijk waar het om draait. In een tijdperk van schermdiplomatie en digitale vergaderingen, wil de NAVO met deze fysieke bijeenkomst een krachtig signaal afgeven. Veiligheid kost geld. En dit keer héél veel geld.
En voor wie zich afvraagt of zo’n top nog van deze tijd is: dat is een terechte vraag. Maar zolang wereldleiders liever in dezelfde kamer zitten dan achter een webcam, blijven deze events een vast onderdeel van de geopolitieke kalender.
We kunnen er boos om worden. Of ons verwonderen over de schaal. Wat we in elk geval kunnen doen, is scherp blijven volgen waar ons geld heen gaat. En vragen stellen als het budget opnieuw uit de bocht vliegt.
Bekijk hieronder:
| Ministerie / Post | Kosten (in miljoen euro) |
|---|---|
| Justitie en Veiligheid | 81 |
| Buitenlandse Zaken | 53 |
| Defensie | 42 |
| Infrastructuur en Waterstaat | 6 |
| Totaal | 183 |
Bron: AD
