Het oordeel was hard en klonk als een mokerslag. Peter Gillis, bekend van televisie en eigenaar van een reeks vakantieparken, heeft van de rechtbank in Den Bosch een celstraf van twaalf maanden opgelegd gekregen. Zes daarvan moet hij sowieso uitzitten. Daarmee komt een roerige periode vol geruchten, onderzoek en juridische strijd tot een voorlopig dieptepunt voor de omstreden ondernemer. De flamboyante miljonair werd al langer achtervolgd door verhalen over duistere boekhoudpraktijken en het aansturen van een fraudeconstructie die zijn bedrijf jarenlang overeind hield.
De zaak draait niet alleen om het ontduiken van belastingen, maar ook om het structureel misleiden van de fiscus, het bijhouden van een vervuilde administratie en het verstrekken van verkeerde informatie aan de overheid. Volgens de rechter stond Gillis bewust aan het roer van deze praktijken. Alles wees erop dat hij de drijvende kracht was. Geen vergissing. Geen foutje. Gewoon keiharde fraude, jarenlang volgehouden. Een strategie die hem miljoenen opleverde, maar nu z’n tol eist. En die tol betaalt hij met zijn vrijheid.
Zijn vakantieparken – die ooit symbool stonden voor ‘goedkoop genieten’ – bleken achter de schermen een broeinest van malversaties. Bezoekers kwamen voor het zwembad en de snackbar, maar hadden geen idee dat er achter de slagbomen een web van schimmige boekingen en verdraaide cijfers zat. De parken werden uiteindelijk illegaal bewoond, wat leidde tot sluitingen en enorme financiële schade. Heropening kwam er nooit. Gillis probeerde de boel nog te verkopen, maar dat leek meer op het dumpen van een tikkende tijdbom dan op een zakelijke transactie.
Wat deze zaak extra pikant maakt, is dat niet alleen Gillis onder vuur lag. Ook zijn dochter en ex-vrouw stonden terecht. De rechtbank achtte ook hen schuldig. Geen celstraffen, maar stevige taakstraffen van respectievelijk 240 en 120 uur. Ook zij kregen zes maanden voorwaardelijke celstraf aan hun broek. Een familiebedrijf waar het misging op álle fronten. Geen fouten van een boekhouder of adviseur, maar bewuste keuzes van mensen die beter hadden moeten weten.
Het Openbaar Ministerie had in eerste instantie een straf geëist van achttien maanden. Een flink verschil dus met het uiteindelijke vonnis, dat net iets gematigder uitviel. Toch blijft het een stevig signaal. Ook de Belastingdienst probeerde via de bestuursrechter in Breda nog een boete op te leggen, al is niet duidelijk hoe hoog die precies was. Belastingzaken zijn immers geheim. Gillis’ advocaat vond de eis belachelijk: volgens hem werd zijn cliënt keer op keer gestraft voor hetzelfde feit. Maar de rechter dacht daar anders over.
En dan is er nog Nicol Kremers, zijn ex. In een aparte rechtszaak beschuldigde zij hem van mishandeling. Ondanks alle juridische stormen verscheen Peter nog gewoon op tv. De serie Massa is Kassa ging doodleuk door, alsof er niets aan de hand was. Kijkcijfers bleven hoog, fans bleven trouw. Maar het contrast tussen het beeld op de buis en de realiteit daarachter werd steeds schrijnender. Wat begon als reality-tv veranderde langzaam in een juridische soap waar geen scriptschrijver tegenop kan.
Gillis is met zijn levensstijl altijd iemand geweest die het randje opzocht. Maar nu lijkt hij er keihard overheen gekukeld te zijn. De flamboyante ondernemer die zichzelf ooit liet filmen in zwembroek met een cocktail in de hand, moet zich nu melden voor detentie. Geen glitter. Geen champagne. Geen cameraploeg. Alleen een cel, zes maanden, en een dossier dat nog lang zal nazinderen in de Nederlandse rechtspraak.
