De wolf is al jaren onderwerp van verhitte discussies in Nederland, maar nu heeft de rechtbank in Gelderland een opvallend besluit genomen. De provincie wilde overgaan tot het doden van een wolf die tientallen schapen in Barneveld aanviel, maar daar stak de rechter een stokje voor. De maatregel is voorlopig verboden, omdat onvoldoende is aangetoond dat dit daadwerkelijk noodzakelijk zou zijn. Daarmee laait de discussie over het samenspel tussen mens en roofdier opnieuw op, met boeren, natuurbeschermers en juristen tegenover elkaar.
De rechter benadrukte dat de provincie niet duidelijk genoeg had gemaakt waarom er geen alternatieven beschikbaar waren. Het afschieten van een wolf werd door de rechtbank vergeleken met een tandarts die direct een volledig gebit trekt bij kiespijn. Dat beeld maakt duidelijk hoe ingrijpend de maatregel is en waarom er eerst andere middelen moeten worden onderzocht. Daarbij wordt onder meer gewezen op zogenoemde flapperlinten die in Zweden en de Verenigde Staten effectief bleken te zijn.
Flapperlinten, vaak gecombineerd met elektrische rasters, vormen een relatief simpele en diervriendelijke oplossing om wolven te weren. Studies uit Scandinavië tonen aan dat percelen die hiermee zijn beveiligd, jarenlang niet meer door wolven zijn bezocht. Het roept de vraag op waarom deze optie in Gelderland niet als eerste stap is benut. Volgens dierenrechtenorganisaties Animal Rights en de Faunabescherming is het cruciaal dat deze maatregelen serieus worden onderzocht voordat tot definitieve ingrepen wordt overgegaan.
De provincie Gelderland reageerde teleurgesteld en gaf aan dat de situatie voor schapenhouders nijpend is. Het dier dat nu onderwerp van discussie is, zou in de afgelopen maanden zo’n twintig keer toeslaan, zelfs bij kuddes achter wolfwerende hekken. Voor boeren is dit niet alleen een financiële klap, maar ook een bron van emotionele schade. Het beeld van verscheurde dieren brengt onrust en woede teweeg in de regio, waardoor de roep om hard ingrijpen steeds luider klinkt.
De rechtbank liet echter weten dat maatschappelijke onrust geen directe juridische grond is om een beschermde diersoort te doden. De wolf staat in Europa onder strikte bescherming en mag alleen worden afgeschoten als aantoonbaar is dat er geen andere oplossingen voorhanden zijn. Juist op dat punt schoot de provincie tekort in haar onderbouwing. Daarmee is dit vonnis ook een precedent voor toekomstige situaties waarin overheden het dier willen bestrijden.
Het gaat hier bovendien om een unicum in Nederland. Nog niet eerder besloot een provincie daadwerkelijk over te gaan tot het afschieten van een wolf na aanvallen op landbouwhuisdieren. Dat onderstreept hoe uitzonderlijk deze casus is en waarom de rechter extra zorgvuldig te werk ging. Door eerst te wijzen op preventieve middelen zoals linten, honden of versterkte rasters, wordt de balans gezocht tussen bescherming van veehouders en behoud van biodiversiteit.
De wolf in kwestie opereert voornamelijk rond Voorthuizen, waar meerdere aanvallen zijn geregistreerd. Ondanks de aanwezigheid van rasters sprong het dier over hekken en wist het telkens opnieuw schapen te doden. Voor veel boeren voelt dit als een ongelijke strijd: terwijl zij steeds opnieuw investeren in bescherming, lijkt de wolf telkens slimmer en brutaler te worden. Het voedt de frustratie bij de agrarische gemeenschap, die zich in de steek gelaten voelt door wetgeving en rechters.
Toch is de zaak complexer dan een strijd tussen boer en roofdier. De wolf maakt sinds enkele jaren officieel deel uit van de Nederlandse natuur en draagt bij aan ecologische balans. Tegelijkertijd leidt zijn aanwezigheid tot schade en emoties die moeilijk te negeren zijn. Het recente vonnis toont aan dat juridische bescherming zwaar weegt, maar dat er ruimte blijft voor dialoog en innovatie in preventieve maatregelen. De toekomst zal uitwijzen of mens en wolf vreedzaam kunnen samenleven, of dat dit conflict blijft escaleren.
Lees het hier
